In onze maatschappij, die extrovert zijn hoog waardeert, is soms weinig begrip voor introverte mensen voor wie regelmatig alleen zijn een eerste levensbehoefte is. Wie graag alleen is, wordt al snel gezien als zielepiet of als een zonderling.
Groot kans dat je steeds wordt gevraagd om je aan te sluiten bij anderen: ‘Ah joh, doe niet zo flauw, doe nou mee met ons…’. Weigeren kan moeilijk zijn.
Maar alleen zijn is iets anders dan eenzaam zijn. Heb je het over eenzaamheid, dan is er sprake van een gemis. Dat is bij alleen zijn niet het geval.
Voor wie introvert en/of hoogsensitief is, is regelmatig me-time nemen van levensbelang om de batterij op te laden of om indrukken te verwerken. Om gezond te blijven. Stilte geeft ruimte voor herstel van bijvoorbeeld overprikkeling. Het verwerken van al die indrukken die bij je zijn binnen gekomen. Gelegenheid om ongestoord na te denken en voor jezelf alles op een rij te zetten. Afstand te nemen. Nieuwe dingen te bedenken.
Me-time broodnodig
Om voldoende me-time te krijgen, moet je stevig in je schoenen staan. Nee zeggen. Lak hebben aan wat anderen ervan denken. Uitleggen waarom het zo belangrijk voor je is. Of niet, want je hoeft niet alles uit te leggen. Het gaat vooral om bewust kiezen voor jezelf, in het belang van je gezondheid en je welzijn.
Voel jij je schuldig als je liever de tijd neemt om alleen te zijn dan met je vriendin de stad in te gaan? Of durf je geen nee te zeggen als collega’s je vragen mee te doen met een teamactiviteit?
Zijn er vaak momenten dat je liever alleen bent en ga je daar structureel aan voorbij? Dan doe je jezelf tekort en zou je er goed aan doen beter te leren zorgen voor jezelf.
Hoe verder?
Ga eens na wat het precies is dat je ervan weerhoudt om goed voor jezelf te zorgen. En hoe je dat kunt veranderen. In het monsterartikel over hoogsensitiviteit vind je vast goede ideeën.
Zoals de beauty-reclame zo mooi zegt: ‘You’re worth it!’. Lijkt het je niet heerlijk om zonder schuldgevoel lekker alleen te zijn op de momenten dat jij dat nodig hebt?
