Ik vind het jammer dat het Nederlandse woord ‘mens’ niet zo mooi de inhoud van het mens-zijn weergeeft als het Engelse ‘human being’. Daarom leen ik voor dit schrijfsel even de Engelse taal.
Stel jij jezelf de vraag wel eens of je een ‘human being’ of een ‘human doing’ bent? Hier even bewust bij stilstaan op momenten dat je overprikkeld bent door wat dan ook kan helpen om weer tot rust te komen.
We zijn allemaal human beings, maar velen van ons lijken wel human doings. Ook ik ken de neiging om in de doe-stand te schieten en maar door te gaan, veel langer dan goed voor me is. Ik heb dan eigenlijk allang gemerkt dat het fijne gevoel dat het doen mij aanvankelijk gaf is omgeslagen. Dat ik ineens het gevoel heb heel hard bezig te zijn met overleven. Dat ik onrustig of moe ben.
Als je te lang door blijft gaan, neemt het gevoel van moeten je spontaniteit, je flow, over. Het put je geestelijk en lichamelijk uit, je humeur en gezondheid verslechteren.
Waarom schieten mensen in de doe-stand?
Er zijn verschillende redenen waarom mensen te lang in de doe-stand blijven. Enkele voorbeelden:
• Hangt je zelfwaardering af van wat je doet, hoeveel je presteert en hoe goed je het doet en niet zo zeer van wie je bent?
• Heb je het idee dat alles beter zal worden al je eerst maar je to-to-lijst hebt afgewerkt?
• Is zorgen voor het welbevinden van anderen belangrijker voor je dan zorgen voor jezelf?
Doen geeft je de suggestie dat je controle kunt uitoefenen op je situatie. Wat je – al doende – niet ziet, is dat je jezelf daardoor juist vast kunt zetten, dat je handelt vanuit angst, bijvoorbeeld de angst voor een tekort of de angst om afgewezen te worden.
De balans tussen de doe-stand en zijn
Weet je de balans te bewaren tussen de doe-stand en in verbinding zijn met jezelf, dan vermijd je dat nare gevoel dat je bezig bent te overleven, het gevoel van onrustig en doodmoe zijn.
Die balans bewaren kan knap lastig zijn. Je bent immers de hele dag met van alles bezig en op de spaarzame momenten dat je vrij bent, kijk je TV of lees je een boek. Voor je het weet is er weer een dag voorbij waarop je niet hebt stilgestaan bij jezelf.
Alles is doen, zul je zeggen en dat klopt ook. Zelfs niets doen is iets wat je doet. Het is belangrijk om bij de dingen die je doet onderscheid te maken wat je doet in verbinding met jezelf en wat niet. De verbinding met jezelf ontstaat niet door TV-kijken, voel je wat ik bedoel? Die verbinding ontstaat door stil te staan bij jezelf en door gehoor te geven aan wat jij nodig hebt.
In verbinding met jezelf
DOEN verandert in ZIJN als je in verbinding bent met jezelf. Bijvoorbeeld door naar binnen te keren en jezelf vragen te stellen, zoals: waar heb ik behoefte aan, wat is belangrijk voor mij, wat is mijn doel? De antwoorden op dit soort vragen vormen het kompas van je leven, van je ZIJN.
Neem tijd voor jezelf. Ga de natuur in, ga mediteren, neem een douche en spoel denkbeeldig alle moeheid door het putje weg, creëer iets moois, laat je masseren, wat ook maar werkt voor jou. Het doel hiervan is dat je de rust in jezelf vindt, om vragen zoals hierboven staan te beantwoorden en je levenskompas in te stellen of bij te stellen. Geef je jezelf wat je nodig hebt, dan kun je leven in plaats van overleven.
Als je naar je kompas leeft, zul je niet meer zo snel als een kip zonder kop zonder rem in de doe-stand schieten.
Conclusie
De sleutel naar leven in plaats van overleven ligt niet in het doen, maar juist in het laten. Je hebt pas controle als je het niet meer nodig hebt.
We zijn tenslotte human beings.
Hoe verder?
Je eigen human BEING ontdekken? Lees verder in het monsterartikel over het instellen van je levenskompas.
