‘Geven maakt gelukkiger’, is een kreet die je vaak hoort. Hier zie ik veel mis gaan, want het is niet het hele verhaal. Een schrijfsel over geven, als mosterd na de Sinterklaas.
Maakt geven echt gelukkiger?
Veel mensen die geven zijn helemaal niet zo gelukkig, integendeel. Er is een goede balans nodig tussen geven en ontvangen om je gelukkig te voelen. Die balans bewaren, dat kan knap lastig zijn, in ieder geval voor veel introverte en hoogsensitieve mensen.
De risico’s van veel (weg)geven
Geven aan anderen is heel nobel, daar ben ik het absoluut mee eens en je zult mij nooit horen beweren dat je dat maar beter niet meer kunt doen.
Maar het is minstens zo belangrijk om te geven aan jezelf en je eigen geluk en welbevinden te voeden. Want pas dan kun je energie overhouden om ongestraft te kunnen geven aan anderen. Als iedereen net zo goed voor zichzelf zou zorgen als voor anderen, zou niemand opbranden door te ‘geven’.
Geef je veel (weg), dan loop je de kans dat mensen misbruik van je maken. Je trekt afhankelijke mensen aan die je de kans geeft je leeg te zuigen.
Bijvoorbeeld omdat je aardig gevonden wilt worden, omdat je vindt dat je je eigen geluk moet verdienen, of omdat je erbij wilt horen.
Veel mensen zijn zo gewend om altijd maar te proberen aan ieders verwachtingen te voldoen, dat ze zich niet realiseren wat ze daarmee aanrichten voor hun eigen welbevinden.
Als je altijd maar weer de gevoelens en behoeften van anderen belangrijker vindt dan die van jezelf, ga je voorbij aan die van jezelf. Jij komt steeds op het tweede plan (of het derde, vierde etc.). Hoe langer je dat doet, hoe meer het gaat knellen. Op een gegeven moment kun je niet meer en raak je uitgeput. En daar is niemand bij gebaat.
Misverstanden
Laten we even wat misverstanden uit de lucht helpen:
- Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van anderen. Net zomin als dat een ander verantwoordelijk is voor jouw geluk.
- Jij kunt nooit en te nimmer anderen onder controle houden, zij staan immers zelf aan het stuur van hun leven en maken zelf de keuze welke richting ze op gaan. Ook al is dat niet wat jij goed voor ze vindt.
- Anderen zijn niet belangrijker dan jijzelf. Bedenk ook eens: wie heeft er nog iets aan je, als jij bent verpieterd? Maak jezelf je eerste prioriteit, dan ben je als vanzelf ook de moeite waard voor anderen.
- Het is niet verboden om nee te zeggen in je eigen belang en je grenzen aan te geven, het is je goed recht. Luister naar je intuïtie. Wil je eigenlijk niet, maar doe je het toch, om welke reden dan ook, dan gaat dat ten koste van je eigen welbevinden. (Ik heb het hier natuurlijk niet over eenvoudige zaken waar niemand zin in heeft en toch moet doen, zoals de afwas of de boodschappen.)
- Het is niet egoïstisch om voor jezelf te kiezen, je bent immers verantwoordelijk voor jezelf en bovendien ben jijzelf de enige persoon waarover je controle hebt. Het is belangrijk om jezelf iets te gunnen. Je bent tenslotte de enige die je hebt.
- Je komt er niet ongestraft mee weg als je jezelf blijft veronachtzamen. Jij bent er als enige verantwoordelijk voor om voor jezelf te zorgen. Je lijf dat jou je leven lang dient, verdient respect en een goede omgang. Zoals die cosmetica-reclame zegt: ‘You’re worth it!’
- Het doel van ons leven is niet om meer te worden dan we zijn. Het ‘later’ in ‘later zal alles beter zijn, als ik maar eerst…. (vul maar in)’ komt nooit. Proberen om meer te worden dan je bent is doodvermoeiend en altijd weer blijkt het beter/mooier/meer te kunnen, dus je bent er nooit klaar mee. Waar het wel om gaat, is om ‘zijn’. Je bent wie je bent en dat is oké. Stel je eens voor hoe dat voelt: gewoon ZIJN. Lekker rustig en tevreden? Iedereen – gewoon zoals hij of zij is – heeft iets dat de moeite waard is om te geven aan een ander, daar hoef je niet enorm je best voor te doen.
- Je hoeft niet alles alleen te doen. De meeste mensen vinden het fijn om iemand te kunnen helpen en daarvan mag je gebruik maken. Maak het jezelf wat gemakkelijker en zorg voor balans in geven en ontvangen.
Geven – aan jezelf èn aan anderen – maakt inderdaad gelukkiger
Zo zou die kreet waarmee ik dit schrijfsel begon moeten luiden. En dat geldt ook voor die oude man, die jaar in jaar uit in de bittere winternacht op zijn schimmel over de daken rijdt om al die mensen en kinderen iets te geven. Hoe zou hij zijn balans bewaren? Door de rest van het jaar in Spanje volledig verzorgd op het strand te liggen….?
Hoe verder?
Wil je onderzoeken hoe jij een gezonde balans kunt vinden tussen geven en ontvangen? Wil je leren wat je kunt doen (of laten) om meer aan jezelf te geven? Kijk dan eens in het monsterartikel over stress, overspannen en burn-out, over het instellen van je levenskompas of over succesvol veranderen.
