Heel lang deed ik vooral wat ik aanvoelde dat mensen van mij verwachten. Ik deed mijn stinkende best. En waarom? Omdat ik wilde laten zien dat ik normaal ben. Ik realiseerde me overigens toen niet dat dat zo was, zo gewoon was het voor me dat ik deed wat ik deed. Ik stelde mezelf er geen vragen bij.
Het ging steeds harder knellen dat ik meer bezig was met verwachtingen van anderen dan mijn eigen behoeften. Ik kon niet eens meer benoemen waar ik nu zelf behoefte aan had. Ik raakte burn-out en kreeg hartproblemen. Mijn lichaam gaf aan dat het nu echt genoeg geweest was en dat het aandacht wilde. Er werd flink geschud aan mijn grondvesten, ik zat in een crisis.
Hoogsensitief
Net als veel hoogsensitieve mensen voelde ik me ‘anders’, zelden helemaal op mijn plaats. En ik wilde er zo graag gewoon bij horen, net als iedereen. Vandaar mijn drang om te bewijzen dat ik wèl normaal was en niet raar. Ik ging voorbij aan wat voor mij belangrijk was, dat mocht niet meedoen.
Dat ik hoogsensitief was, wist ik niet. Ik wist überhaupt niet wat hoogsensitiviteit was. Bij toeval ontdekte ik het tijdens ‘mijn’ crisis. Ik hoorde een verhaal van iemand ‘last had’ van haar hoogsensitiviteit en ik vroeg me af, nieuwsgierig als ik ben, wat het dan precies was dat haar dwars zat. Ik raadpleegde internet.
Toen vielen de puzzelstukjes op zijn plaats. Plotseling begreep ik mezelf en dat luchtte op. Ik voelde ineens dat ik gewoon goed was zoals ik was. Het was niet meer belangrijk om me aan te passen. Ik leerde weer voelen wat mijn eigen behoeften waren.
Wil je weten wat hoogsensitiviteit inhoudt of nagaan of jij ook hoogsensitief bent? Lees dan hier verder.
Patroon
Ook bij andere mensen zie ik dat er vaak een crisis voor nodig is om het roer om te kunnen gooien.
Bij mensen die hoogsensitief zijn, zie ik bovendien dat het vaak op een zelfde wijze gaat knellen.
Als je hoogsensitief bent, voel je onder andere feilloos aan wat anderen van je verwachten. Wat hun behoeften zijn. Als je goed om weet te gaan met je hoogsensitiviteit, is dit een waardevolle en krachtige eigenschap.
Maar als je niet oppast, ben je zo bezig het anderen naar de zin te maken, dat je jezelf en je eigen behoeften vergeet. Jezelf aanpassen aan anderen wordt al snel een gewoonte. Daarmee raak je steeds verder van jezelf verwijderd, zonder dat je het in de gaten hebt. Je weet niet beter dan te doen wat je altijd doet, het gaat automatisch. Het gaat steeds meer knellen en uiteindelijk beland je in een crisis.
Conclusie
Een crisis kan vele vormen hebben, burn-out is er maar één van. Een crisis is in ieder geval een hele nare periode. Je wordt stevig door elkaar geschud. En dat is maar goed ook! Een crisis helpt om je ervan te doordringen dat het anders moet. Voordat het echt te laat is en je onherstelbare schade aan jezelf hebt toegebracht.
Zie daarom je crisis als een uitgelezen kans. Steek je kop niet in het zand. Ga vooral niet door op de oude manier. Ga op zelfonderzoek uit. Verander. Zo zul je beter uit je crisis komen. Een 2.0 versie van jezelf, hoe mooi is dat?
Hoe verder?
Zit je in een crisis en kun je wel wat hulp gebruiken om daar goed uit te komen? Lees dan verder in de monsterartikelen.
