Voor de vuist weg, zo schrijf ik het liefst. Freewriting, vrij schrijven, instinctief schrijven, creatief schrijven, schrijven vanuit je onderbewuste, het maakt mij niet uit hoe je het noemt.

Waar het mij om gaat is vrijblijvend improviseren, zonder een bepaald doel, non-stop een uurtje schrijven wat over wat er is en wat er toevallig in me opkomt, bottom-up. En soms top-down, als er een onderwerp is waarover ik iets wil schrijven. In alle rust, op een plek waar niemand me stoort, liefst in de buitenlucht.

Soms maak ik een foto van wat mij op dat moment inspireert, zodat beeld en tekst elkaar kunnen versterken. Soms juist niet, omdat ik ruimte wil houden voor vrij fantaseren en niet beperkt wil worden door vaststaande beelden.

Ondanks dat ik geen prater ben over wat mij bezighoudt, heb ik een zeer levendige binnenwereld en neem ik veel waar. Mijn brein gaat als vanzelf met al die indrukken aan de slag. Deze binnenwereld blijft doorgaans verborgen doordat mijn mond niet zo vlot de juiste woorden vindt. Een van de oorzaken daarvan is dat er veel is wat zich niet zo bewust afspeelt. Maar mijn vingers vinden vanzelf hun weg over het toetsenbord. Zij vormen de verbinding met mijn onderbewuste en brengen orde in de wirwar van gedachten en beelden in mijn hoofd. Schrijven bevrijdt mijn onderbewuste.

Ik vind het fantastisch om op deze manier mijn gedachten te laten dwalen en tegelijkertijd te verwoorden wat zich in mijn binnenwereld afspeelt. Aan de wortel van mijn onstilbare schrijfhonger ligt mijn wens om te ontdekken wat zich in mij afspeelt en welk gevoel daarmee gepaard gaat. En dat vervolgens helder te beschrijven.

Ongehinderd door een keurslijf van verwachtingen, kritische oordelen en de vele voorwaarden die kenners aan het schrijverschap stellen, raak ik gemakkelijk in de flow en smelt ik samen met het onderwerp waarover ik schrijf. De wereld om mij heen verdwijnt. Out-of-the-box gedachten zijn oké, fouten maken is onmogelijk.

Hoewel ik vooraf meestal geen idee heb waarover ik zal schrijven, weet ik intuïtief al heel snel welke kant een verhaal op wil. De woorden borrelen als vanzelf op onder mijn vingers als ik ongecensureerd mag spelen met taal, zinnen en woorden. Moeiteloos en spontaan gaan mijn creativiteit, inspiratie en fantasie aan de slag.

Pas op een later moment pak ik wat ik heb geschreven opnieuw op. Dan ga ik schaven en schuiven om er een goedlopend verhaal of gedicht van te maken. Het is als met koken: ik ga op mijn gevoel af, voeg hier wat toe en haal daar wat weg. Zo zijn ook mijn favoriete gerechten ontstaan. Als ik voel dat het klopt, is het af. Het is maar zelden dat ik er daarna nog iets aan verander.

De resultaten van mijn schrijfhonger leveren verrassende inkijkjes en amusante momenten op – niet in het minst voor mijzelf.

Veel leesplezier!

‘Er liggen duizenden gedachten in een mens die hij niet kent

tot hij de pen opneemt om te gaan schrijven.’

(William Makepeace Thackeray )

Lees meer over wat schrijven met je doet

of

ga terug naar de verrassende verhalen

of

ga terug naar de gevoelige gedichten.